ابوالمجد بن آدمابوالمجد بن آدم متخلص به سنایی، شاعر و عارف در اواسط یا اوایل نیمه دوم قرن پنجم هجری در غزنین چشم به جهان گشود. ۱ - معرفی اجمالیپس از آگاهی از فنون زبان و سخنوری، به عادت شاعران زمانه به دربار رو آورد و در دستگاه غزنویان به جرگه شاعران مداح درآمد. زندگی سنایی در آغاز آمیخته با آلودگی‌های اهل دربار بود، تا این که به جذبه حق متحول شد و یک‌باره دست از جهان و جهانیان شست. ۲ - سفر حجسنایی چند سالی از دوران جوانی را در شهرهای بلخ و سرخس و هرات و نیشابور گذراند. می‌گویند در زمانی که در بلخ بود، به کعبه رفت. در همین سفر معنوی بود که بسیاری از شیفتگان حقیقت و عرفان را شناخت و مقدمات انقلابی درونی در وی پیدا شد. ۳ - وفاتبه هر حال شاعر شوریده بقیه عمر را در کنج خلوت و انزوای صوفیانه گذراند و به تدوین و تنظیم اشعارش پرداخت و از جمله، مثنوی مشهورش بنام «حدیق الحقیق و شریع الطریق» را به اتمام رساند. سنایی در سال ۵۳۵ ق درگذشت و اکنون مقبره اش در غزنین زیارتگاه عام و خاص است. ۴ - آثار سناییدیوان اشعار، حدیق الحقیق و شریع الطریق، رساله سیر العباد الی المعاد، طریق التحقیق، کارنامه بلخ، عشق نامه، دو مثنوی عقل نامه و تحریم القلم، مکاتیب سنایی. ۵ - عناوین مرتبطرسالة سیر العباد الی المعاد ۶ - منبعنرم افزار عرفان۳، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. |